Το Αλφαβητάρι του τσοπάνη ( Οκτωβρίου)

Γράφει ο Σπύρος Ζαχαρόπουλος,

Αλοίμονο Αντωνάκη μου και τι θα κάνεις τώρα; Το Γ.Α.Π. τον κοροϊδεύαμε, μα να η δίκια σου ώρα . Αυτός θα πάει στη ξενιτιά, θα κάνει διαλέξεις. Για βρες το τρόπο Αντώνη μου κοίτα πως θα ξεμπλέξεις.

Βρέθηκες μες το πόλεμο με μια χειρόβιδα και του Βαγγέλη τη κοιλιά διάλεξες για ασπίδα Αυτός ο αερόσακος πως να σε προστατεύσει; Στη πρώτη εξαέρωση ξεβρώμισε σα λέσι.

Για να θυμάσαι τι έλεγες και για την ιστορία, τα Ζάππεια τα ξέχασες τα δεκαοκτώ σημεία. Τώρα τα ιδία πράγματα τ’ ακούς απ’ τον Αλέξη, θαρρώ σε παγιδεύσανε και μάλλον έχεις μπλέξει.

Δημοσκοπήσεις, Τρόικα, Μέρκελ κι Αμερικάνοι ο ξένος ο παράγοντας διάδοχο σου φτιάνει. Μήπως σε ξεζουμίσανε; Σου έφαγαν το μεδούλι και τώρα λένε μυστικά με Σκουρλέτη και Στρατούλη;

Εσύ έχεις πείρα σ’ όλα αυτά, τα έζησες στο πετσί σου, κάποτε υπήρξες πρόθυμος ήταν κολλητοί σου. Ιστορία επαναλαμβάνετε γίνετε τραγωδία, ένας λαός πορεύετε στου πολιτευτή τη φιλοδοξία.

Ζητωκραυγές, συνθήματα, κλίμα πολωτικό, τα μέσα της διαπλοκής βγάζουν πρωθυπουργό. Για πέστε μου πιστεύετε, σ’ αυτή την συγκύρια, οι συνιστώσες θα μπορέσουν να φέρουν ευτυχία;

Ηρωικά τα κατορθώματα ποιος τα αμφισβητεί; Η χώρα θα κατέρρεε θα είχε βυθιστεί. Μα ποιοί μας έφεραν εδώ; Ποιοί έχουν την εύθηνη; Ο λαός σε αποχαύνωση ανίκανος να κρίνει.

Θ’ έχετε βγει απ’ τα ρούχα σας θ’ έχετε αγανακτήσει την άμοιρη Ελλαδίστα μας έχουν λεηλατήσει. Ντόπια και ξένα τρωκτικά σε εγκλήματα τρομακτικά έκαναν χόμπι την κλεψιά.

Ιστορικό κατόρθωμα στο νομό Ευρυτανίας κοινοτικά προγράμματα για τζιπ πολυτελείας. Και πως θα ανέβετε άμυαλοι τώρα στο Καρπενήσι; Οι μελέτες για την πρόσβαση έχουν πολυκαιρίσει.

Κατάντησε το πρόγραμμα του Παύλου Μπακογιάννη μονοπάτι σ’ αδιέξοδο σκαμμένο με σκεπάρνι. Ποιοί έχουνε φιλότιμο και πόσοι έχουν τύψεις κανείς δεν είναι υπεύθυνος ευθύνες να ζητήσεις.

Λερώνεσαι που τους κοιτάς, μετά αναρωτιέσαι, αν μπορούσες και δεν έφαγες μαλάκας θα περνιέσαι. Διδάξαμε τη πονηριά και τώρα ψάχνουμε πλαστά πτυχία διδακτορικά. Η τέχνη και η πονηριά τη νικά την αντρειά.

Μην παίρνεις δίκιο ορφανού, ούτε τόπο ποταμού. Ότι μάθει δεν αφήνει εμείς έχουμε ευθύνη. Μάθαμε στα παιδία μας με κόλπα να περνούν Τα δανεικά τα ρούχα ζεστασιά δεν σου κρατούν.

Νόμο κάναμε το ρητό και αυτό ήτανε θεμιτό, ποτέ να μην πεινάσεις δούλεψε να φας και κλέψε ν’ χεις τώρα μας κακοφαίνεστε που τ’ αμαρτήματα μας τα βρίσκουμε μπροστά μας Ότι σπείρεις θα θερίσεις να μην το λησμονήσεις.

Ξεχωριστό παράδειγμα μες τα νοσοκομεία, βρήκανε γόνιμο έδαφος κι ανθεί η ανομία.Μεγαλογιατροί, προμηθευτές, κάνουνε πάρτι οι κλινικές- γεννούν παππούδες και γιαγιές- ενάντια στη φύση, η υγεία έχει νοσήσει.

Ο ύπνος θρέφει μάγουλα και ξεγυμνώνει κώλους. Πιστεύουμε σε οράματα, αγιοποιούμε ανθρώπους, που λένε θα μας σώσουνε μ’ απλουστευμένους τρόπους. Θα φέρουνε ανάπτυξη θ’ έχουμε ιδανικά θα διαγράψουνε με μιάς τα παλιά τα δανικά.

Περνάμε άβρεχτοι, στεγνοί, το πάθημα δεν μας πτοεί και είμαστε ευκολόπιστοι στην ιδία λογική. Μας τάζουνε διορισμούς, μας τάζουν γεφύρια, μας τάζουν παχυλούς μισθούς μας θεωρούνε γίδια.

Ρε τι κακό που πάθαμε- τους φτύνουμε- δεν βρέχει μα αυτοί καταβολεύτηκαν και τίποτα δεν τρέχει. Λένε θα βρούνε τα λεφτά- να μην τους βρει ο χρόνος- σ’ αυτούς που δεν πληρώνουνε θα δώνουνε και μπόνους.

Σωτήρες, μην τους ψάχνετε, τους έχουν αγιασμένους, μας τους σερβίρουν έτοιμους περγαμηνές ζωσμένους. Για φανταστείτε ρε παιδιά να είχατε εταιρία και να ζητούσατε άνθρωπο για κάποια εργασία.

Τέτοια κομμάτια σπάνια είναι συλλεκτικά, πάνσοφοι, πολυτάλαντοι κι γλωσσά μια ουργιά. -Εγώ δεν θα τους έπαιρνα ούτε για τ’ κοπριά.Τους έχουμε όμως ικανούς να κυβερνούν τη χώρα, μετά παραπονιόμαστε για το πως είμαστε τώρα.

Ύπνος γλυκός σαν σου κατεβεί, πήγαινε να κοιμηθείς στο πρώτο- ύπνο επενδύσεις και προκοπές θα ονειρευτής. Σόι πάει το βασίλειο. Το λέει ο λαός μας κι εμείς στραβά αρμενίζουμε μες στο στραβό γιαλό μας.

Φορολογείστε το σκάτο και πιάστε τους κοπρίτες, ανάγκη να μην έχετε τους ξένους τους λεχρίτες. Έτσι θα έρθουν στο γκισέ όλοι οι σκατολόγοι, πως δεν το είχατε σκεφτεί «ικανοί» οικονομολόγοι; Όσοι τρώνε θα κοπρίζουνε τα έσοδα θα ανθίζουνε.

Χαρτιά γραμμένα, στόματα βουλωμένα. Αυτά που υπογράψατε κι έχετε συμφωνήσει το καζανάκι άμα τραβήξετε τα χετε εξαφανίσει. Ετσι κι αλλιώς φημίζεστε για την συνεπεία σας, το μολύβι που υπογράφετε τ’ έχετε στ’ αχαμνά σας.

Ψάχνουμε ψύλλους στ' άχυρα, ανθρώπους με άξια, να υπηρετήσουν έντιμα διεφθαρμένη κοινωνία. Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την λογική του.

Ωραία είναι όλα αυτά, να γίνονται στιχάκια. Δεν άκουσα τι κάνατε με εκείνα στα στικάκια; Δεν ήσαστε για κλάματα, γέλιο μας προκαλείτε- κι εσείς οι αριστερίζοντες μαζί θα σταβλιστείτε. Οπού 'ναι απόξω απ' το χορό πολλά τραγούδια ξέρει.

Το Λιοντάρι, ο Κυνηγός και ο Λοτόμος (Αισώπου μύθοι)

Μια φορά ένας κυνηγός, ξεκίνησε να κυνηγήσει ένα λιοντάρι, που του είχε κάνει μεγάλες ζημιές, γιατί είχε μπει νύχτα στα κτήματά του και του είχε κατασπαράξει βόδια κι άλογα. Κίνησε λοιπόν χαράματα, οπλισμένος να εξοντώσει εκείνο το αγρίμι που του έκανε τόσες καταστροφές.

Έξω από το κτήμα του, βρήκε εύκολα τα χνάρια του θηρίου. Στην αρχή, ήτανε μια πλατιά, ματωμένη γραμμή, που έδειχνε πως το λιοντάρι έσερνε στο χώμα τα θύματά του, που τα είχε σκοτώσει πια.

Έπειτα, σε μια πλαγιά, βρήκε κόκαλα από τα ζώα που είχε χάσει:

εκεί θα είχε καθίσει το αγρίμι για να τα ξεκοκαλίσει με την ησυχία του.

Τα χνάρια του λιονταριού διακρίνονταν τώρα καθαρά πάνω στο χώμα: τα πόδια του ήταν καταματωμένα, καθώς τα είχε βουτήξει μέσα στα σπλάχνα των θυμάτων του, την ώρα του τα ‘τρωγε κι έτσι, στο χώμα, διακρίνονταν καφετιές οι βαριές πατημασιές του.

Ο κυνηγός τις ακολούθησε, ώσπου έφτασε σε μια πηγή. Εκεί το λιοντάρι θα στάθηκε για να σβήσει τη δίψα του και, φλογισμένο καθώς ήταν από το πολύ φαγητό, θα χώθηκε ολόκληρο στην πηγή, γιατί, από κει και πέρα, δεν διακρίνονταν πια καφετιά σημάδια στο χώμα.

Ωστόσο, ο κυνηγός ακολούθησε τα χνάρια του λιονταριού λίγο διάστημα κι έπειτα τα 'χασε, γιατί ο τόπος ήταν όλο πέτρες. Είχε μπει πια μέσα στο δάσος και τώρα του ήτανε πολύ δύσκολο ν' ανακαλύπτει τα λιγοστά ίχνη, που άφησε στο πέρασμά του το θηρίο: καμιά πατημασιά σε μέρος που υπήρχε χώμα, καμιά μακριά τρίχα από τη χαίτη του, που είχε κολλήσει πάνω σε πέτρα.

Προχωρώντας, έτσι, ο κυνηγός έφτασε σ' ένα μέρος όπου κάποιος λοτόμος έκοβε δέντρα.

-Καλημέρα! Του είπε ο λοτόμος.

-Καλημέρα.

- Σε βλέπω οπλισμένο βαριά. Είσαι κυνηγός;

- Ναι. Ένα λιοντάρι, που μου ‘φαγε άλογα και βόδια. Παρακολουθώ τα χνάρια του από το πρωί, αλλά τα έχασα γιατί είναι πετρότοπος και δεν φαίνονται καθαρά. Μήπως είδες εσύ τίποτε αχνάρια λιονταριού;

- Αχνάρια δεν είδα γιατί δεν κοίταξα. Ξέρω όμως πού είναι η σπηλιά όπου μένει το λιοντάρι. Θέλεις να σου την δείξω;

- Όχι, όχι, σ' ευχαριστώ, βιάστηκε να του πει ο κυνηγός. Εγώ τα χνάρια του λιονταριού σου ζήτησα να μου δείξεις, κι όχι τη σπηλιά του.

Κι έφυγε κατατρομαγμένος, σαν να ‘βλεπε μπροστά του το ίδιο το λιοντάρι. Γιατί ο κυνηγός, εδώ που τα λέμε, ήτανε θρασύδειλος κι ένας θρασύδειλος παριστάνει το παλικάρι μόνο όταν δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος.

Οι πιο γερασμένοι σε ολόκληρη την Ευρώπη! Αρνητικό ρεκόρ γήρατος για την Ευρυτανία, σύμφωνα με τη Eurostat.