Το αλφαβητάρι του τσοπάνη (Μαΐου)

Γράφει ο Σπύρος Ζαχαρόπουλος,

Ανοιξιάτικες βροχούλες και χαλάζια κι αστραπές σ’ ένα τόπο δοξασμένο με σοφίες κι αρετές. Οι ελπίδες του κοσμάκη σαν αντάρα που σκορπά καθαρίζει τ’ αεράκι και λαγκάδια και βουνά.

Bαγγέλης καπετάνιος,με φορά και πυγμή, δεν δέχεται πρωτίστως, ούτε μιγά στο σπαθί. Ο Γιωργάκης ποδηλάτης σε πόστα σοβαρά, πρωθυπουργός προσφάτως, ποιός τα ξεχνάει αυτά; Με Κοππά και με Κουβέλη συντάσσεται ανοιχτά.

Γεια σου Ελλάδα όμορφη, με τα βουνά τους κάμπους, με τα ποτάμια τις πηγές και τις ιστορικές ελιές. Είναι του ήλιου η θυγατέρα απ’ όλες η πιο χαϊδευτή, είναι η ελιά η τιμημένη, είναι γεμάτη προκοπή.

Δρόμος, τα πάντα στη ζωή μας, μικρός, μεγάλος και φαρδύς. Όταν βρεθείς στο σταυροδρόμι εκεί μπορεί να μπερδευτείς, σε ανηφόρες κατηφόρες, στα δύσβατα να γκρεμιστείς. Αυτό που είσαι θα φανεί σ’ αυτό που κάνεις.

Εδώ τα πράγματα σκουραίνουν και γίνονται πιο σοβαρά με τον "Αλέξη"-"Παπανδρέου" ανοίγματα αριστερά. Σύρριζα κόβει τις φτερούγες σ’ όλους τους μνημονικούς,εντάσσει στο επιτελείο φθαρμένους προοδευτικούς.

Ζαλίζετε η κοινωνία, κάπου τους ξέρει όλους αυτούς, με ρούχα πολυφορεμένα, ντύνουμε νύφες και γαμπρούς. Αντί να ελέγχονται από τύψεις κι από ντροπή να πάρουν πόδι, γυρίζουν μ’ άλλη ενδυμασία και μας ζητάνε και το βόδι.

Η χώρα είναι ενέχυρο, οι πολίτες πτωχευμένοι, δήμαρχοι ευρωβουλευτές τρέχουν αλαφιασμένοι. Από την κάλπη προσδοκούν πολιτικά ωφέλει, τηλεμαχίες στήνουνε και εκτοξεύουν βέλη.

Θήραμα η συνείδηση, του κάθε ψηφοφόρου, ανάγκη για κατάκτηση με ένστικτα αιμοβόρου. Μετά από τις εκλογές το τι μας περιμένει, αν τους πιστέψουμε θαρρώ, ζωή ευτυχισμένη.

Ιδέες και προγράμματα, κάθε λογής καρύδια, απ’ το «’74»εβδομήντα τέσσερα τα ιδία και τα ιδία. Ο κάθε βλάψας και μισός, κάθε προνομιούχος, στην πολιτική καριέρα του, είναι μάλλον ευνούχος.

Καλά τα λες αγαπητέ, για πες μας, πως τα κάνεις; Τα λόγια παίρνει ο άνεμος, υπογραφή μη βάνεις. Το τάξιμο δεν έβλαψε, το δόσιμο φοβάμαι, εγώ από τη στάνη μου-σας βλέπω και λυπάμαι.

Λυπάμαι, που δεν έχετε, ίχνος αξιοπρέπεια, για μια μαύρη Μερτσέντες χάνεται τη συνέπεια. Ακολουθείται δυστυχώς, πεπατημένη Λιάπη, πορεύεστε με ψέματα χτυπώντας μας την πλάτη. Μην είσαι «συνεπής», απλά να είσαι αληθινός.

Μα θα μου πείτε τα κακά, σ’ όλους καταλογίζω, έχετε κάνει και καλά που δεν τ’ αναγνωρίζω. Στο τέλος –τέλος στα στραβά κι ανάποδα στον τόπο, ευθύνη έχουμε κι εμείς - κι ας μην είχαμε θώκο.

Να ευθυμήσουμε λιγάκι, της Ελλάδας το σαράκι, δεν το λύνεις με στιχάκι. Τα τοπικά ζητήματα φτάσανε στις Βρυξέλλες, για το νερό, τον πλάτανο, μυρμήγκια στις κυψέλες και για τις παραλίες μας που δεν έχουν ομπρέλες.

Ξέρουνε τα προβλήματα όλες οι παρατάξεις, οι ικανοί κι οι έντιμοι ξεχωρίζουν απ’ τις πράξεις. Δουλεύουν εντατικά, μπορούνε δεν μπορούνε, οι λύσεις είναι στα σκαριά αρκεί να εκλεγούνε.

Όπως καλά γνωρίζουμε, στην μικρή μας κοινωνία,ο νεροφόρος κι παπάς είχανε τα ινία. Ο νεροφόρος πνίγηκε,στη κόφτρα, στο αυλάκι κι ο παπά-Σπύρος δυστυχώς βρίσκετε στ’ Αλωνάκι.

Πάλεψαν και το πέτυχαν, στα έρημα χωριά μας, κυκλοφορούν φαντάσματα στα σπίτια τα κλειστά μας. Μείναν μονάχοι, τέσσερεις, ήρωες θα τους πω, ανδριάντα αν τους στήσουμε δεν θα αντιταχθώ.

Ρήμαξαν όλα τα χωριά, στη φτωχή Ευρυτανία, κάποιοι τουρίστες χαίρονται, φύση και ηρεμία. Πως ήταν, πως κατάντησαν, οι κήποι, οι αυλές μας, σε κηδείες και μνημόσυνα ανοίγουν οι εκκλησίες μας.

Σας ρωτώ, μήπως γνωρίζετε; ρε κοσμογυρισμένοι,που στις Ευρωβουλής τα έδρανα θα είστε βολεμένοι. Σε πια χωρά Ευρωπαϊκή, ρήμαξε η επαρχία και ποιους τελικά ωφέλησε, η άκρατη αστυφιλία;

Τότε και τώρα δυστυχώς, ίδια νοοτροπία, μυαλό δεν βάζει ο λαός ούτε η εξουσία. Στη στάνη με τα πρόβατα υπάρχει μια κατήφεια πούνε το ψέμα τελικά και πούνε η αλήθεια. Αυτός ο προβληματισμός είναι από συνήθεια.

Υλικά κυρίως αγαθά, μας τα εξασφαλίσαν, -τα μέσα ήταν θεμιτά; ποτέ δεν μας ρωτήσαν. Με δανικά και λαμογιές,τώρα ποτάμια και ελιές κι από την άλλη η Αυγή ίσως να μην είναι Χρυσή : Επικαλούμαι λογική. Αξίζετε επιστροφή;

Φαντάζουμε, θα θέλατε μια άλλη κοινωνία, να έχει για την ανάπτυξη την ιδία ευαισθησία. Να ελπίζει και να προσδοκά, να χαίρετε για τα καλά, ο ένας τον άλλον να βοηθά-και στα καλά και στα κακά. -Να γιατί νοσταλγούμε τα παλιά.

Χαιρετίσματα να στείλετε, στις κάλπες όσοι πάτε. Όσο θα ζούμε ελπίζουμε, αυτό μην το ξεχνάτε. Μπορεί να αλλάξει ο τροχός και της Ελλάδας ο Θεός να κάνει, μέγα θαύμα. Να έρθουν νέοι στα χωριά, να αναστηθούνε τα βουνά, όχι απλά για τουρισμό, για αξιοπρεπή βιοπορισμό.

Ψάξτε να βρείτε καλοσύνη, ψάξτε να βρείτε ανθρωπιά, γιατί η ζωή είναι γεμάτη αχαριστία και ψευτιά. Οι υποσχέσεις δεν κρατούνε, σαν τη δροσούλα το πρωί, μόλις χτυπήσει ηλιαχτίδα βιάζετε να εξαφανιστεί. Κι αν θέλεις κάποιον να πιστέψεις,ας έχεις και μια πισινή, μικροί-μεγάλοι εξελιχτήκαν, εγίνανε πολιτικοί.

Ω φίλτατη πατρίς!!! Ω θαυμασία φύση!!! Ποτέ δεν σε λησμόνησα ότι κι αν μου έχει τύχη. Ας με βοηθήσει η μοίρα μου πριν να αποδημήσω, τον τελευταίο κύκλο μου κοντά σου να τον κλείσω.

Ο τσοπάνης εύχεται σε όλους τους υποψήφιους των εκλογών του Μαΐου που κατάγονται απ’ το χωριό μας:

Καλό αγώνα και καλή επιτυχία:

Αν μου επιτρέπετε και μια συμβουλή:

Οι εκλογές θα τελειώσουν και η ζωή συνεχίζετε, στο τόπο αυτό μείναμε ελάχιστοι. Δεν αξίζει να στενοχωριόμαστε μεταξύ μας. Έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας ότι αυτοί που σας αγαπούν αληθινά σας λένε την αλήθεια πολλές φόρες.

Μπορεί να σας πικράνουν με την επιλογή τους.

Ο πεινασμένος γάιδαρος ξυλιές δεν λογαριάζει: Ποσοι θα θελατε να ειχατε το φιλοτιμο του;